Henry Rezin Miller, Jr. entered into peace and rest at his home surrounded by his loving family on Friday July 7, 2017. He was a lifelong resident of Destrehan, LA and a faithful servant of St. Charle
zł dostawa Zamawiając w księgarni zapłacisz tylko 7,99zł za przesyłkę, możesz też odebrać ją bezpłatnie w kilku punktach w Polsce. Płatność za książki można wygodnie rozłożyć na raty, a powyżej 199zł przesyłka jest darmowa. Opis Recenzje (0) Szczegóły Podobne książki Henry Miller Opis książki "Henry Miller" to książka o Henrym Millerze, jej autorem jest Temple Frederic Jacques (wydawnictwo Noir Sur Blanc). Te krótkie szkice nie są konwencjonalną biografią pisarza ani też studium krytycznym na temat jego twórczości, lecz swego rodzaju rozmową między przyjaciółmi. (…) [ więcej ] Recenzje (0) Dodaj recenzję Szczegóły książki Tematyka: Pisarze obcojęzyczni Autor: Temple Frederic Jacques Wydawnictwo: Noir Sur Blanc ISBN: 9788373923072 Podobne książki Najciekawsze książki tego miesiąca "Henry Miller" to książka o Henrym Millerze. Najlepsza cena dla tej książki w wersji papierowej to zł. Autorem "Henry Miller" jest Temple Frederic Jacques. Książka została wydana przez wydawnictwo Noir Sur Blanc.
Henry Miller SLEPT HERE. Henry Miller loved to write about how much he hated New York, but all his life he remained nostalgic for the youth he spent in Williamsburg, Brooklyn. He called himself “a patriot—of the Fourteenth Ward.”. A century ago, the Fourteenth Ward, as Williamsburg was then more commonly known, was a densely populated
Niezwykłe losy Polaków na Dalekim Wschodzie czytaj dalej Wybierz format Oprawa: twarda Nakład wyczerpany Oprawa: twarda Nakład wyczerpany Powiadom o możliwości zakupu Wspomnienia z mojej Atlantydy Edward Kajdański Niezwykłe losy Polaków na Dalekim Wschodzie czytaj dalej Wybierz format Oprawa: twarda Nakład wyczerpany Oprawa: twarda Nakład wyczerpany Powiadom o możliwości zakupu NIEZWYKŁE LOSY POLAKÓW NA DALEKIM WSCHODZIE. Blisko dziewięćdziesięcioletni dziś Edward Kajdański urodził się w Harbinie, w którym pod koniec XIX stulecia osiadła grupa Polaków, którzy pojawili się w chińskiej Mandżurii, gdy Rosja przystąpiła do budowy Kolei Wschodniochińskiej. Opowieść Edwarda Kajdańskiego, zaczyna się od losów dziadka i ojca, których życie pod koniec XIX w. rzuciło do Japonii i do Chin, opowiada też o przodkach po kądzieli, Rosjanach, którzy uciekli z bolszewickiej Rosji do Chin. Opowiada o Ziemi Obiecanej, jaką dla Europejczyków i Azjatów stał się mandżurski Harbin. Jego wspomnienia tworzą barwny wielokulturowy, egzotyczny świat jego młodości Przeżył w Harbinie II wojnę światową, okupację japońską, rosyjską i chińską. Dla autora Harbin to utracona na zawsze Atlantyda – kraj szczęśliwej młodości i początków dojrzałego życia. Brak plików dla tego produktu. Brak recenzji tego produktu. Brak nagród dla tego produktu. Brak patronatów dla tego produktu. Opis NIEZWYKŁE LOSY POLAKÓW NA DALEKIM WSCHODZIE. Blisko dziewięćdziesięcioletni dziś Edward Kajdański urodził się w Harbinie, w którym pod koniec XIX stulecia osiadła grupa Polaków, którzy pojawili się w chińskiej Mandżurii, gdy Rosja przystąpiła do budowy Kolei Wschodniochińskiej. Opowieść Edwarda Kajdańskiego, zaczyna się od losów dziadka i ojca, których życie pod koniec XIX w. rzuciło do Japonii i do Chin, opowiada też o przodkach po kądzieli, Rosjanach, którzy uciekli z bolszewickiej Rosji do Chin. Opowiada o Ziemi Obiecanej, jaką dla Europejczyków i Azjatów stał się mandżurski Harbin. Jego wspomnienia tworzą barwny wielokulturowy, egzotyczny świat jego młodości Przeżył w Harbinie II wojnę światową, okupację japońską, rosyjską i chińską. Dla autora Harbin to utracona na zawsze Atlantyda – kraj szczęśliwej młodości i początków dojrzałego życia. Informacje Recenzje Brak recenzji tego produktu. Polecamy również Polecamy również Używamy plików cookies w celu uczynienia strony internetowej bardziej użyteczną i funkcjonalną. Przeglądając naszą stronę internetową bez zmian w swojej przeglądarce, wyrażasz zgodę na wykorzystywanie przez nas plików cookies zgodnie z tymi ustawieniami. Pamiętaj, że ustawienia te możesz zmienić. Dowiedz się więcej na temat cookies w zakładce Polityka prywatności.
Хенри Милер. 26. децембар 1891. 7. јун 1980. (88 год.) Хенри Валентајн Милер ( енгл. Henry Valentine Miller; Њујорк, 26. децембар 1891 — Пацифик Палисејдс, 7. јун 1980) био је амерички књижевник. Уз Хемингвеја се сматра
Amerykański powieściopisarz, a także malarz. Najbardziej znany z powodu zerwania z istniejącymi formami literackimi i rozwijania powieści, które łączyły w sobie autobiografię, krytykę społeczną, filozoficzne refleksje, surrealistyczne, wolne skojarzenia i mistycyzm. Do jego najbardziej znaczących dzieł należą "Zwrotnik Raka" (1934), "Czarna wiosna" (1936), "Zwrotnik Koziorożca" (1939) oraz trylogia "Różoukrzyżowanie" - "Sexus" (1949), "Plexus" (1953), "Nexus" (1960). Henry Miller urodził się 26 grudnia 1891 roku w Nowym Jorku, jako syn krawca Heinricha Millera i Louise Marie Neiting. Będąc młodzieńcem działał w partii socjalistycznej. Krótko, bo tylko przez jeden semestr, studiował w City College of New York. Pomimo, że był wyjątkowym studentem, nie był skłonny zaakceptować systemu nauczania w college'u. Jego pierwszą żoną została Beatrice Sylvas Wickens, którą poślubił w 1917 roku. W latach 1928-1929, Miller spędził kilka miesięcy w Paryżu w towarzystwie swojej drugiej żony June Edith Smith (June Miller). W 1930 roku przeprowadził się do Paryża, gdzie przebywał do czasu wybuchu II wojny światowej, pomimo że miał mało pieniędzy lub cierpiał na ich brak i głodował. Sprawy zaczęły się zmieniać, kiedy spotkał Anaïs Nin, która odtąd go utrzymywała, jak również została jego 1934 roku Nin sfinansowała pierwsze wydanie "Zwrotnika Raka". W 1990 roku do kin trafił film o życiu pisarza w Paryżu i jego relacjach z June i Anaïs, zatytułowany "Henry i June". Dzieła Millera zawierały szczegółowo napisane relacje z doświadczeń seksualnych. Miller w swoim pisarstwie stawiał na naturalistyczny język. Opisy były dosadne, wręcz wulgarne, a z drugiej strony cechowały się wyrafinowanym i bogatym językiem. Jego pierwsza książka, "Zwrotnik Raka", została zakazana w USA z powodu obsceniczności. Kolejne powieści Millera, "Czarną wiosnę" i "Zwrotnik Koziorożca", spotkał ten sam los. Po kryjomu jego powieści jednak przedostawały się do Ameryki, budując ich autorowi "podziemną" reputację. W 1939 roku Lawrence Durrell zaprosił Millera na Grecję. Pisarz opisał swoją wizytę w książce "Kolos z Maroussi" (1941), którą uważał za swoje najwspanialsze dzieło. W 1940 roku Miller wrócił do USA, aklimatyzując się w Big Sur, w Kalifornii. W swoich pracach nadal rzucał wyzwanie amerykańskim wartościom kulturowym i postawom moralnym. Szeroko krytykował konsumpcjonizm w Ameryce, odzwierciedlony w książkach "Sunday After The War" (1944) i "Klimatyzowany koszmar" (1945). W tym czasie "Zwrotniki", cały czas zakazane na terytorium USA, były wydawane we Francji za sprawą wydawnictwa Obelisk Press, a później Olympia Press. Z Francji wywożono je do USA, gdzie stanowiły główną inspirację dla tworzącego się nowego ruchu amerykańskich pisarzy, tzw. "Beat Generation". Niektórzy bitnicy zaadoptowali stylistyczne i tematyczne zasady odkryte w powieściach Millera. W 1961 roku publikacja "Zwrotnika Raka" w USA doprowadziła do serii procesów sądowych, które testowały amerykańskie prawo w dziedzinie pornografii. Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych odrzucił w końcu zarzuty obsceniczności, oznajmiając, że książka Millera jest dziełem literackim. Było to jedno z ważniejszych wydarzeń przyczyniających się do powstania rewolucji seksualnej. Henry Miller zmarł 7 czerwca 1980 roku w wieku 88 lat. Po śmierci został poddany kremacji, a jego prochy rozrzucono w Big Sur. Wiosną 1999 roku francuski Le Monde ogłosił listę "100 książek XX wieku". Trylogia "Różoukrzyżowanie" znalazła się na 95 miejscu. Z kolei TIME umieścił "Zwrotnik Raka" w zestawieniu "100 najlepszych powieści".
Na verdade, a juventude de Henry Miller foi caracterizada por um antissemitismo virulento e espec fico. Ele se refere sua inf ncia na rua Williamsburg, no Brooklyn, como id lica. Com a abertura da Williamsburg Bridge, o car ter do bairro mudou. Ondas de imigrantes italianos e judeus se instalaram no Brooklyn.
Home Książki Autorzy Henry Miller Średnia ocena książek autora 6,9 / 10 1 745 przeczytało książki autora 5 224 chce przeczytać książki autora DYSKUSJE Wyświetleń Postów Ostatnia Aktywność Sortuj: Czytelnicy: 3565 Opinie: 76 Czytelnicy: 902 Opinie: 21 Czytelnicy: 357 Opinie: 5 Czytelnicy: 335 Opinie: 2 Czytelnicy: 267 Opinie: 5 Czytelnicy: 238 Opinie: 1 Czytelnicy: 116 Opinie: 2 Czytelnicy: 128 Opinie: 1 Czytelnicy: 254 Opinie: 2 Czytelnicy: 169 Opinie: 4 Czytelnicy: 1002 Opinie: 21 Czytelnicy: 430 Opinie: 7 Czytelnicy: 133 Opinie: 2 Poprzednie 1 2 Następne Cytaty Jestem sam, przepełnia mnie straszliwa pustka, tęsknota i lęk. Cały pokój wypełniają moje myśli. Nic poza mną i moimi myślami, moimi lękami. Mógłbym wyobrazić sobie najbardziej niestworzone historie, mógłbym tańczyć, pluć, stroić miny, przeklinać, zawodzić - nikt by się o tym nie dowiedział, nikt nie usłyszałby tego. Myśl o takiej absolutnej prywatności mogłaby mnie doprowadzić do szaleństwa. To tak jak udany poród, wszystkie więzy odcięte. Jesteś odseparowany, nagi, samotny. Błogosławieństwo połączone z agonią. Masz mnóstwo czasu. Każda sekunda przytłacza się jak góra. Toniesz w niej. Pustynie, morza, jeziora, oceany. Zegar wybija godziny jak rzeźnicki topór. Nicość. Świat. Ja i nie ja. Oomaharumooma. Wszystko musi mieć nazwę. Wszystkiego trzeba się nauczyć, doświadczyć, wszystko trzeba sprawdzić. Faites comme chez vous, cheri. Jestem sam, przepełnia mnie straszliwa pustka, tęsknota i lęk. Cały pokój wypełniają moje myśli. Nic poza mną i moimi myślami, moimi lękami.... Rozwiń Henry Miller Zwrotnik Raka Zobacz więcej Nie chcę być rozsądny i logiczny. Nie znoszę tego! Chcę się wyrwać na wolność, chcę cieszyć się życiem. Chcę coś robić,a nie przesiadywać w kawiarni i przez cały dzień mleć ozorem. Jezu, nie jesteśmy bez wad, ale mamy przynajmniej entuzjazm. Lepiej popełniać błędy, niż nic nie robić. Nie chcę być rozsądny i logiczny. Nie znoszę tego! Chcę się wyrwać na wolność, chcę cieszyć się życiem. Chcę coś robić,a nie przesiadywać w ... Rozwiń Henry Miller Zwrotnik Raka Zobacz więcej U Polaków lubię jedno - ich język. Kiedy inteligentni ludzie mówią po polsku, wpadam w ekstazę. Jego brzmienie wywołuje we mnie dziwne obrazy, w których tle zawsze jest murawa z pięknej kolczastej trawy i buszujące w niej szerszenie i węże. Pamiętam, jak dawno temu Stanley brał mnie w odwiedziny do swoich krewnych; zmuszał mnie do zabierania ze sobą zwoju nut, ponieważ chciał pochwalić się mną przed bogatymi krewniakami. Pamiętam tę atmosferę doskonale, ponieważ w towarzystwie owych nadmiernie uprzejmych, złotoustych, pretensjonalnych i do głębi fałszywych Polaków zawsze czułem się fatalnie nieswojo. Ale kiedy rozmawiali ze sobą, czasami po francusku, czasami po polsku, rozsiadałem się wygodnie i obserwowałem ich zafascynowany. Robili dziwne polskie miny, zupełnie niepodobne do tych, jakie pojawiają się na twarzach naszych krewnych, będących w gruncie rzeczy głupimi barbarzyńcami. Owi Polacy przypominali stojące pionowo węże z kołnierzykami z szerszeni. Nigdy nie rozumiałem, o czym mówią, ale odnosiłem wrażenie, jakby mordowali kogoś w elegancki sposób. Wszyscy zaopatrzeni byli w szable i miecze; trzymali je w zębach lub wymachiwali wściekle podczas piorunującego natarcia. Nigdy nie zbaczali z drogi, nie oszczędzali kobiet i dzieci, nadziewając je na długie piki przybrane w czerwonokrwiste proporce. Wszystko to odbywało się oczywiście w salonie nad filiżanką mocnej herbaty; mężczyźni mieli na rękach rękawiczki w kolorze masła, kobietom zwisały z szyj te głupie lorniony. Kobiety były zawsze oszałamiająco piękne, w typie jasnowłosych hurysek, sprokurowanych przed wiekami podczas wypraw krzyżowych. Długie wielobarwne słowa wypływały z sykiem spomiędzy ich małych zmysłowych ust o wargach miękkich jak kwiaty pelargonii. Owe wściekłe rycerskie wypady ze żmijami i płatkami róży składały się na upajającą muzykę, przypominającą rzępolenie na cytrze o stalowych strunach, rejestrującą również dość niezwykłe dźwięki, takie jak łkanie i odgłos spadających strumieni wody. U Polaków lubię jedno - ich język. Kiedy inteligentni ludzie mówią po polsku, wpadam w ekstazę. Jego brzmienie wywołuje we mnie dziwne obraz... Rozwiń Henry Miller Sexus Zobacz więcej dodaj nowy cytat Więcej Popularni autorzy
The Measure of a Life Well Lived: Henry Miller on Growing Old, the Perils of Success, and the Secret of Remaining Young at Heart By Maria Popova “On how one orients himself to the moment,” 48-year-old Henry Miller (December 26, 1891–June 7, 1980) wrote in reflecting on the art of living in 1939, “depends the failure or fruitfulness of
tłumaczenia Henry Miller Dodaj Henry Miller Si', certo, guarda, ho Shakespeare qualcosa di Henry Miller e qualche sceneggiatura. Tak, mam Shakespeare'a, trochę Henry'ego Millera i trochę scenariuszy. E alla fine e'quello che ha rovesciato la situazione per Nathanael West... e senza dubbio Henry Miller. I, bez wątpliwości, Henrego Millera. In realtà credo mi ricordi l'Henry Miller più banale. No, no, no. Tak naprawdę to Henry-Millerowska miernota. O ero nessuno oppure la persona chiamata Henry Miller ma elevata all’ennesima potenza. Albo byłem anonimowym człowiekiem, albo osobnikiem o nazwisku Henry Miller podniesionym do ntej potęgi. Literature Mi portai dietro Henry Miller e tentai di leggerlo per tutto il viaggio. Wziąłem ze sobą Henry Millera i próbowałem go czytać przez całą drogę. Literature Henry Miller raccontò che un viaggiatore bussò alla sua porta, alla ricerca del "culto del sesso e dell'anarchia". Henry Miller opowiedział, że pewien podróżnik zapukał do jego drzwi, poszukując w Big Sur miejsce „kultu seksu i anarchii”. WikiMatrix Credo che la tua storia ricordi molto Henry Miller. Twoje opowiadanie przypomina Henry'ego Millera. Quelli sono tutti temi trattati da Henry Miller. Wszystko to tematy Henry'ego Millera. Henry Miller è stato nella nostra colonia a Taormina. W naszej kolonii w Taorminie mieszkał, na przykład, Henry Miller. Literature Mi portai dietro Henry Miller e tentai di leggerlo per tutto il viaggio. Wziąłem ze sobą Henry’ego Millera i próbowałem go czytać przez całą drogę. Literature O ero nessuno oppure la persona chiamata Henry Miller ma elevata all’ennesima potenza. Albo byłem anonimowym człowiekiem, albo osobnikiem o nazwisku Henry Miller podniesionym do n-tej potęgi. Literature HENRY MILLER TROPICO DEL CANCRO Sì, credo avessi Henry Miller in mente, anche se giusto un po'. Przyznaję że odrobinę się na nim wzorowałem. Qualunque cosa di Henry Miller per esempio, dovrebbe essere letta dove nessuno possa vedervi. Wszystko, co wyszło spod pióra Henry’ego Millera, na przykład, dopraszało się atmosfery zadumy i samotności. Literature Qui da Penso che dovremmo dire applausi con una citazione di Henry Miller: Dlatego powinniśmy wznieść toast z z cytatem Henry Millerego: "Io do la risposta di sempre: ""Jorge Amado, Jorge Luis Borges, William Blake e Henry Miller.""" A ja jak zwykle odpowiadam: -Jorge Amado, Jorge Luis Borges, William Blake i Henry Miller. Literature Si', certo, guarda, ho Shakespeare qualcosa di Henry Miller e qualche sceneggiatura. Tak, mam Shakespeare'a, trochę Henry'ego Millera i trochę scenariuszy. Era il Café de Flore e Henry Miller ed Elliot Paul. Należała „Cafe Flore”, a także Henry Miller i Paul Elliot. Literature Per caso è parente di Henry Miller?”). "Czy jest może spokrewniony z Henrym Millerem?"")." Literature Ma... che altro della storia di Hunter ti ricorda quelle di Henry Miller? Ale... co jeszcze w opowiadaniu Huntera przypominało ci z Henry'ego Millera? Come ha detto Henry Miller, tutto quello che non accade per strada è finto, derivato, è letteratura. Jak powiedział Henry Miller, wszystko, co dzieje się na ulicy, jest fałszem, pochodną, jest literaturą. Literature HENRY MILLER 1 «Chiudi gli occhi e immaginatela. ROZDZIAŁ 1 - Zamknij oczy i wyobraź ją sobie. Literature E poi ricordo pure di aver visto un libro di Henry Miller dal titolo Moloch». Przypominam sobie jeszcze, że miałem w ręku książkę Henry'ego Millera zatytułowaną Moloch Literature Mi piacciono di più le tue lettere di quelle di Henry Miller. Twoje listy podobają mi się bardziej niż listy od Henry’ego Millera. Literature Henry Miller ha roba migliore di quella. Miller pisywał lepsze kawałki. [A John Martin] 12 luglio 1991, Ho letto di quando Henry Miller smise di scrivere dopo che divenne famoso. [do Johna Martina] 12 lipca, 21:39 Przeczytałem, gdzie Henry Miller przestał pisać, gdy już stał się sławny. Literature Najpopularniejsze zapytania: 1K, ~2K, ~3K, ~4K, ~5K, ~5-10K, ~10-20K, ~20-50K, ~50-100K, ~100k-200K, ~200-500K, ~1M
Henry W. “Hank” Miller passed away peacefully in his sleep on the evening of Saturday, February 16, 2019 at the RaeAnn Nursing & Rehabilitation Center in Geneva. Born Henry William Miklasiewicz, son of Pawl & Catherine (Puiko/Proiko) Miklasiewicz on March 22, 1925 in Windsor, Ohio. He graduated in 1943 from Windsor High School and on the
„Sexus” (tłumaczenie: Lesław Ludwig) Był chyba czwartkowy wieczór, kiedy ją poznałem – na dansingu. Następnego ranka, po godzinie lub dwóch snu, zgłosiłem się do pracy, sprawiając wrażenie lunatyka. Dzień minął jak we śnie. Po kolacji zasnąłem w ubraniu na kanapie i obudziłem się o szóstej rano. Czułem się całkowicie wypoczęty, serce miałem czyste i prześladowała mnie tylko jedna myśl – za wszelką cenę ją zdobyć. Wykonanie decydującego kroku, wyrzucenie wszystkiego na śmietnik, przynosi samo w sobie uwolnienie: myśl o konsekwencjach nie przyszła mi nawet do głowy. Absolutne i bezwarunkowe poddanie się ukochanej kobiecie jest równoznaczne z zerwaniem wszelkich więzów z wyjątkiem pragnienia, by jej nie utracić, a to oznacza najgorsze więzy ze wszystkich. Zatelefonowałem do żony i powiedziałem jej, że nie przyjdę na kolację. Skwitowała tę informację typową dla siebie goryczą, jak gdyby nie oczekiwała już ode mnie niczego innego jak rozczarowań i spóźnień. „Udław się tym dziwko – pomyślałem odkładając słuchawkę. – Przynajmniej wiem, że cię nie chcę, żywej ani umarłej, nie pragnę żadnej części twojego ciała.” W metrze testuję wzrok, próbując odczytać reklamy na drugim końcu wagonu. Na wszelkie sposoby badam swe ciało, by stwierdzić, czy jestem wolny od dolegliwości trapiących cywilizowanych ludzi. Czy mam nieświeży oddech? Czy serce wali mi zbyt mocno? Czy mam płaskostopie? Czy stawy puchną mi od reumatyzmu? Czy nie mam kłopotów z zatokami? Nie mam ropowicy? A może cierpię na zaparcie? Albo to uczucie zmęczenia po obiedzie? Nie mam migreny, nadkwasoty, kataru żołądka, lumbago, niestabilnego pęcherza, odcisków, guzów na nogach ani żylaków? O ile mogę stwierdzić, jestem zdrowy jak byk, a jednak… Cóż, prawda jest taka, że czegoś mi brakuje, jakiegoś niezbędnego do życia składnika… Jestem chory z miłości, śmiertelnie chory. Wystarczy drobny łupież, a padnę jak otruty szczur. Wsiedliśmy do taksówki i kiedy zawróciła, Mara całkiem spontanicznie rzuciła się na mnie, siadając mi okrakiem na kolanach. Zaczęliśmy się pierdolić jak wariaci, taksówka pędziła oszalała, przechylała się na zakrętach, nasze zęby uderzały o siebie, gryźliśmy się w języki, a soki płynęły z niej jak gorąca zupa. Świtało, gdy przejeżdżaliśmy przez otwarty plac po drugiej stronie rzeki, i dostrzegłem zdumione spojrzenie mijanego przez nas policjanta. – Robi się widno, Maro – powiedziałem, próbując delikatnie uwolnić się z jej objęć. – Zaczekaj chwilkę – wydyszała i przyciągając mnie gwałtownie, poddała się długiemu orgazmowi, w wyniku którego myślałem, że stracę kutasa. W końcu ześliznęła się ze mnie i usiadła w rogu, z wciąż zadartą wysoko sukienką. Nachyliłem się, by objąć ją ponownie, i przesunąłem ręką po jej wilgotnej cipie. Przyssała się do mnie jak pijawka, poruszając mokrą od soków dupcią w niepohamowanym szale całkowitego zapamiętania. Czułem jak jej soki ściekają mi po palcach. Trzymałem cztery palce w jej kroczu i bawiłem się wilgotnym mchem, który drżał od elektrycznych spazmów. Miała jeszcze dwa lub trzy orgazmy, po których osunęła się na siedzenie wykończona, uśmiechając się do mnie łagodnie, jak schwytana w sidła łania. Po chwili wyjęła lusterko i zaczęła się pudrować. Ze strony córki Millera, Valentine: Był wspaniałym słuchaczem i równie fascynującym gawędziarzem. Miał bardzo ciepłą osobowość, traktował każdego, z kim się zetknął, jak gdyby ten ktoś miał coś szczególnie ważnego do powiedzenia. I ludzie się przy nim otwierali. Jego ciekawość w stosunku do bliźnich była autentyczna. Był szczodry na wszelkie możliwe sposoby, dzielił się swoim domem, dawał pieniądze – jeśli je akurat miał – każdemu, kto go o nie poprosił. Rozdał swoje akwarele, szczęśliwy, że się komuś podobały. Miał wielu przyjaciół i były to prawdziwe, trwające przez całe życie związki. Był lojalnym przyjacielem. Uwielbiał się śmiać, dzielił się posiłkami i winem, zawsze gotów do wymiany zdań na temat literatury i sztuki. Prawdziwie cieszył się życiem i sprawił, że świat stał się lepszy przez serdeczność jego sposobu bycia. Był tolerancyjny, uprzejmy, inspirujący, zabawny, szczery, kochający, inteligentny, rozważny, stanowił cudowne połączenie talentów, pozostając pokorny i dumny zarazem. Henry Miller o Polakach: Stanley ma wszystkie wady Polaków. Jest próżny, gwałtowny, pełen jadu, hojny w jakiś przewrotny sposób, romantyczny niczym źrebak, lojalny jak głupiec, a do tego wyjątkowo perfidny. Ponad wszystko jest przeżarty zazdrością.
ggbOF. hymfde8ojo.pages.dev/196hymfde8ojo.pages.dev/293hymfde8ojo.pages.dev/331hymfde8ojo.pages.dev/367hymfde8ojo.pages.dev/223hymfde8ojo.pages.dev/51hymfde8ojo.pages.dev/396hymfde8ojo.pages.dev/324hymfde8ojo.pages.dev/158
henry miller o polakach